Yine bir şehirden başka şehre yolculuk yapıyorduk.
Bir an gözüm arabasını yolun kenarına çekmiş ve papatya toplayan bir adama takıldı. Belki eşine, sevdiklerine ya da sadece kendine topluyordu papatyaları.
Ne kadar güzel bir duyguydu kırlarda dolaşmak, sevdiklerini sevindirmek. Bir yandan bunları düşünürken, bir yandan da yolu izlerken bir arkadaşımdan whatsapp mesajı geldi, mesajın başında "89 yaşındaki kadından hayat hakkındaki birkaç kelam" yazıyordu. Merakla okumaya koyuldum ve son cümleye geldiğimde irkildim, mesaj şuydu;
"Baştan yaşama şansım olsaydı daha çok dinlenirdim. Hayat yolculuğumu bir yetişkin ciddiyetinde değil de, bir çocuk umursamızlığı içinde yaşardım. Daha çok dağa çıkar, daha çok nehre girer ve daha çok günbatımı izlerdim Daha çok gerçek sorunum ve daha az hayali sorunum olurdu. Ah evet, iyi anlarım da oldu ve her şeye yeniden başlayabilseydim daha çok iyi anı biriktirmek isterdim. Hatta tek amacım birbiri ardına güzel anı biriktirmek olurdu. Ve daha çok papatya toplardım."
Mesajı arabadakilere de okudum ve o an hepimiz durmak istedik, hemen aracı kenara çektik. Kimimiz papatya topladı, kimimiz kırlara uzandı, kimimizse uzun uzun dağlara baktı..
0 Yorumlar